We herkennen het allemaal wel, of omdat het tegen je is gezegd of misschien wel omdat het iets is dat jij tegen jouw kinderen zegt. Eet je bord eens leeg, er zijn kinderen die zouden willen dat ze te eten hebben en jij wilt niet eten.

Hoe begrijpelijk het ook is dat we dit zeggen tegen onze kinderen of dat onze ouders dat tegen ons hebben gezegd, het zorgt helaas vaak ook voor een verstoorde relatie met eten en een disbalans in je natuurlijke eetgedrag en daarmee dus ook voor een disbalans in je ideale gewicht. 

Aangeboren gave

Al vanaf het moment dat we geboren worden weten we namelijk heel goed wanneer we honger hebben en wanneer we genoeg energie binnen hebben gekregen met voeding (of als baby zijnde met melk). Dat is niet iets waar we over na hoeven te denken. Dat is het kunnen luisteren naar de signalen van je lichaam en het organisch in staat zijn om je behoefte aan voeding, energie,  en je gewicht te reguleren. Dat gaat vanzelf.

Naarmate we ouder worden kunnen we die natuurlijke gave van luisteren naar wat je lichaam nodig hebt verliezen. En een van de redenen waarom we niet meer vertrouwen op de signalen van ons lichaam is door te moeten eten, als je genoeg hebt gehad. 

En dat is wat je bord leeg moeten eten doet. Onbewust leren onze ouders of verzorgers ons daarmee om de signalen van ons lichaam te negeren. Het maakt niet uit of ik nog honger heb, het maakt niet uit of ik het eten dat ik eet niet lekker vind, ik mag pas stoppen met eten als alles op mijn bord is leeg gegeten. 

Er zijn nog veel meer interessante afleveringen van de podcast.
Je kunt ze luisteren via Spotify of Apple Podcasts.

Negatieve eetervaringen

Eenmaal volwassen ben je je wellicht niet eens bewust van die prikkel die je ervaart om je bord leeg te eten. En kijk je vol onbegrip naar de mensen om je heen die zonder moeite gewoon een hapje van hun maaltijd kunnen laten liggen, omdat ze gewoon geen trek meer hebben. Terwijl jij zou denken, er ligt nog een hap op mijn bord, laat ik dat gewoon even opeten.

Of misschien herken je wel dat je ontbijt voor jezelf maakt. Yoghurt met muesli, want dat heb je al een tijdje niet gegeten en daar heb je trek in. En als je aan tafel zit met je bakje yoghurt voor je, dan blijkt dat je inderdaad al een tijdje geen muesli hebt gegeten, want het smaakt oud. Het is niet meer knapperig, maar muf en slof. En hoe vies je het ook vind, je blijft toch gewoon dooreten. Want je moet immers gewoon je bord leeg eten. Terwijl je partner zijn bak yoghurt gewoon in de vuilnisbak mietert en een boterham voor zichzelf klaar gaat maken.

Er zijn heel veel mensen die dergelijke negatieve ervaringen hebben bij eetmomenten, alleen omdat ze maar niet los kunnen komen van die stem in hun hoofd die zegt dat ze hun bord leeg moeten eten. En die zich schuldig voelen als ze eten op hun bord laten liggen. Zich misschien wel een slecht mens voelen als ze voeding verspillen, want er zijn immers zo veel mensen die het minder goed hebben in de wereld.

Maar de overtuiging die dat schuldgevoel oproept is de overtuiging dat er niet genoeg voeding zal zijn. Dat er schaarste is. En als jij luistert naar deze podcast, dan is de kans niet zo heel groot dat je leeft in een deel van de wereld waar er te weinig voeding is.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Danielle Kattenberg – Voeding en Mindset Coach (@dieetvrij.leven)

Voedselverspilling

En ik denk dat het verstandig is om op een andere manier te kijken naar het verspillen van voeding. Ja, het is zonde als je restjes in de prullenbak gooit. Maar het is net zo goed verspilling en zonde als je blijft eten, terwijl je vol zit. Dat is ook een manier van voedselverspilling. Dus laten we kijken of we op een andere manier kunnen kijken naar eten op je bord te laten liggen. Als een andere vorm van verspilling wellicht. Dat geeft je de ruimte om met meer compassie naar jezelf te kijken en je de toestemming te geven om eten te laten liggen. Het is immers al verspild, dan hoeft het niet ook nog door jou geconsumeerd te worden. 

En als je daarnaast ook nog oplet bij hoeveel je inkoopt, voor hoeveel mensen je kookt en porties daarop aanpast, dan ga je al heel veel verspilling tegen. Kijk ook eens wat je nog met restjes kunt doen. Ik zelf vind het heel handig als ik restjes over heb om te zien of ik die in een volgende maaltijd mee kan nemen. Je kunt heel veel gewoon goed verpakken, invriezen of in de koelkast bewaren.

Maar los van voedselverspilling is het denk ik het belangrijkst dat je weet dat je niet alles hoeft op te eten wat er voor je staat. En dan heb ik het niet alleen over maaltijden, maar denk ook eens aan die zak chips die je op de bank opeet. Hoeveel mensen hebben wel geen bodemdrang en blijven dooreten tot hij op is. Terwijl eigenlijk de smaak na een chippie of twee al niet meer heel bijzonder was en je na een handje wellicht al genoeg had gehad.

Het is echt zaak om weer in te tunen op de signalen van je lichaam en hoeveel je eet laten afhangen van je behoefte aan energie en eetlust. En niet van oude overtuigingen of de angst om voeding te verspillen. 

Onvoorwaardelijke toestemming

En dat doe je door jezelf onvoorwaardelijke toestemming te geven om te eten. Je mag meer eten wanneer je dat wilt. Wanneer je dat nodig hebt. En als je in het verleden regelmatig op dieet bent geweest of volgens eetregels hebt geleefd, dan denkt je lichaam dat er schaarste is aan voeding. Dat je niet zomaar kunt eten wat je wilt, wanneer je dat wilt. En elke keer als je dan wel eet, dan zal je lichaam ook alles op willen eten.

Door jezelf er letterlijk aan te herinneren dat je altijd meer mag eten wanneer je dat wilt ga je dat patroon van blijven eten tot alles op is verbreken. Als je opmerkt dat je behoorlijk vol begint te raken, dan zeg je tegen jezelf: als ik later meer wil eten, dan mag dat. Als ik over een uur weer wil eten, dan mag dat. Als ik hier vanavond of morgen meer van wil eten, dan mag dat. Er is geen beperking, er is geen restrictie. Eten is altijd toegestaan. Als ik honger heb, mag ik eten. Op die manier geef je je lichaam de veiligheid waar het naar op zoek is. 

Dus stel je voor dat je zin hebt in chocolade. En je pakt de reep chocolade uit de kast en denkt bij jezelf: ik mag echt niet meer dan twee stukjes. Met die gedachte creëer je een onveilig gevoel in je hersenen. Je denkt in schaarste. Je brein gaat daardoor gelijk met je de strijd aan, want het wil dat jij overleeft in periode van schaarste. En als er nu nog eten is, in dit geval de chocolade, dan moet je er nu zoveel mogelijk van eten voor het er niet meer is. En voor je het weet heb je het gevoel dat je de controle over je eetgedrag kwijt bent en heb je een halve reep naar binnen gestouwd.

Maar als je tegen jezelf zegt: ik mag zoveel chocolade als ik wil. Net zoveel als me verzadigd en een voldaan gevoel geeft. Nu of later, als ik meer wil van deze chocolade, dan neem ik nog wat. Deze gedachte is een game changer. Je eet dan namelijk een of twee stukjes, heel bewust, waar je oprecht van geniet, en je gaat dan weer verder met je dag. Alle aantrekkingskracht die chocolade eerst had is weg, omdat het geen verboden vrucht meer is. Je kunt nu echt oprecht genieten van die blokjes chocolade en dan weer verder gaan met je leven. 

Als je jezelf onvoorwaardelijke toestemming geeft om chocolade te eten, kun je kilo’s chocolade in huis hebben, zonder je daarop te overeten. Je staat er gewoon niet eens bij stil dat je chocolade in huis hebt. Als je weer leert luisteren naar je intuïtie, naar de signalen van je lichaam, dan is er geen angst meer, geen behoefte om je eetgedrag onder controle te houden of obsessieve gedachten over voeding.

Je bord hoeft niet leeg

Probeer jezelf eens toestemming te geven om te eten wat je wilt. Zonder afleiding, heel bewust en rustig eten waar je zin in hebt. Het duurt namelijk twintig minuten voor je hersenen een signaal krijgen van je lichaam dat er genoeg gegeten is en het tijd is om te stoppen met eten. 

Dus richt je eens op de smaak, de temperatuur, de textuur, de geur van wat je eet. Hoe is het mondgevoel? Geniet je echt van wat je eet? En stel jezelf de vraag: hoe vol zit ik eigenlijk? Hoe zal ik me gaan voelen als ik nog een hap neem? Wil ik mijn bord leeg eten? Of is het genoeg en laat ik het hierbij. 

Het is prima als je je bord niet leeg eet. Maar blijf jezelf eraan herinneren dat je altijd meer mag eten als je dat wilt. En dan merk je dat het schuldgevoel wat je vaak ervaart als je te veel hebt gegeten zal verdwijnen en de natuurlijke balans in je eetgedrag en je lichaam zich weer zal herstellen. 

Wil jij ook werken aan gezondheidsdoelstellingen, zonder ooit nog op een nieuw dieet te moeten? Ik ben er voor je! De Dieetvrij Leven Club heeft alles wat je nodig hebt om afscheid te nemen van diëten en weer te gaan genieten van eten, je lijf en je leven. Met meer dan 40 lessen in de trainingsmodules, de 24/7 ondersteuning en coaching van mij werk je aan een fijne relatie met eten en je lichaam en het herstellen van de natuurlijke balans in je eetgedrag en je lichaam. Hier vind je meer informatie over dit maandelijkse lidmaatschap.